Modlitwa tańcem

„Taniec jest dziedziną sztuki o wielkiej tradycji i zawsze współczesną,w której mężczyzna, kobieta, młody człowiek przemawiają nie przez słowa, ale poprzez choreografię, poprzez gesty i ich piękno, poprzez ciało. Ukazując nam to, kim jest człowiek: jest kimś, to mówi także poprzez swoje ciało. Jego ciało ma także swój język, a język służy zawsze wyrażeniu jakiegoś przesłania. W tańcu, w większym bodaj stopniu aniżeli w innych dziedzinach sztuki, widzi się jak człowiek jest zdeterminowany przez swoją rozumną naturę.

TAKŻE CZŁOWIEK JEST SŁOWEM.

Gdy tańczy – przemawia, wypowiada siebie.” Jan Paweł II

Taniec jest jedną wielką przypowieścią i jak każda przypowieść podlega interpretacji. Można widzieć w nim jedynie zagrożenie i sferę nieczystości, ale można też dzięki niemu dotknąć Boga, doświadczyć Jego wyzwalającej miłości.

Modlitwa tańcem charakteryzuje się czystością i prostotą gestów. One czynią ruchy delikatnymi i łagodnymi. Taniec staje się okrzykiem zachwytu i nadziei. Dzięki temu inni mogą się przekonać, że Bóg chrześcijan jest naprawdę Bogiem bliskim, Emmanuelem, czyniącym z człowieka świątynię swego Ducha.

Modlitwa tańcem tworzy przestrzeń, którą można by przedstawić jako okrąg. Taniec rodzi się ze Spotkania
z Bogiem. Jest owocem Eucharystii, adoracji czy zachwytu nad tajemnicą Słowa.

Słowo staje się w nas ciałem, abyśmy mogli wytańczyć Tajemnicę

Modlitwę tańcem można porównać do pisania i czytania ikon. Każda ikona jest owocem modlitwy. Kanoniczne ikony niosą w sobie ogromną treść. Każdy kolor, ułożenie dłoni, spojrzenie ma swoje znaczenie. Ikony się nie ogląda, ją się czyta. Oglądanie pozostawia nas na poziomie „podoba mi się” lub nie. Natomiast czytać to znaczy szukać i docierać do istoty. Ikona prowadzi do kontemplacji Tajemnicy.

Jest „sakramentem”, który uobecnia to, co święte. Jednak bywa i tak, że ikony ocenia się pod względem estetycznym, jak typowe obrazy, nie dostrzegając ich głębi. Podobnie jest z modlitwą tańcem. Ona nie powinna zatrzymywać na sobie. Nie jest to popis tancerzy nagradzany oklaskami. Zachwyt, który wzbudza, ma odsyłać do Boga. On jest jego Twórcą. Ma pobudzać do uwielbienia zgodnie ze słowami psalmu: „Chwalcie Go bębnem i tańcem” (Ps 150,4).

Modlitwa tańcem to dar i owoc spotkania, ale także przelane w gest i krok osobiste doświadczenie spotkania z Jezusem Eucharystycznym i Jego Słowem. Ich celem jest pomoc na drodze do wewnętrznego doświadczenia relacji z Bogiem, który umiłował do końca. On słowami św. Pawła przypomina nam, że za wielka cenę zostaliśmy nabyci. Naszą odpowiedzią powinno być oddawanie chwały Bogu w naszym ciele! (por. 1Kor 6,20). Nie stanowią one niezmiennej zasady interpretacji, mają być impulsem do odczytywania w sobie pragnień Boga i podążania za nimi. Nasze życie jest jak walc. Jezus, jest tym, który zaprasza nas do tańca. Od nas jedynie zależy czy damy Mu się zaprosić i poprowadzić. Najpiękniejszy walc prowadzi rytm, nie dwóch, lecz jednego serca. Poddać się Temu, który ma moc nas uczynić prawdziwie wolnymi.
W Nim możemy doświadczyć wolności, „od”, aby być w całości „dla”. Móc wyrazić siebie, całą miłość do Tego, który nas stworzył i obdarował życiem w sobie, to jedno z najpiękniejszych doświadczeń.

Na Fali Wielbienia

Licheń 27.06-02.07.2023 r.
Warsztaty modlitwy tańcem

Wiecej: www.nafaliwielbienia.pl

PRACOWNIA KATECHETYCZNA
10.12.2022 r.

Wykład / warsztat
„Modlitwa tańcem, taniec modlitwą…”

Muzyka

Yemenit Feet